Niemand komt bij mij in aanmerking om twee keer beschreven te worden in een blog, maar soms moet je een uitzondering maken.
Vrijdagavond kwamen we vanuit de kou de ruimte binnen, waar we afscheid van je konden nemen. Niet de warmte van de verwarming, maar de warmte van alle aanwezige mensen was goed te voelen. Natuurlijk is niemand voorbereid op een dergelijk drama en weet niemand vooraf hoe het allemaal zal verlopen, maar wat zul je trots geweest zijn op je nichtjes Anouschka en Natascha! Ze hebben mij in ieder geval een zeer rustgevend gevoel gegeven tijdens die moeilijke momenten.
Ik zal geen anekdotes meer boven water halen, want ik neem aan, dat je je zaterdag bescheurd hebt om de mooie verhalen van Rik en Ronald? En wat dacht je van de live-uitvoering van One van Anouschka en Johan, kippenvel toch? Vond je het ook zo mooi, dat er zo ontzettend veel mensen waren, om je een laatste eer te bewijzen, afscheid van je te nemen en Sas en de kids en familie tot steun te zijn? Dankzij Ronald zaten we bijna eerste rang en had ik een prima blik op jou, de sprekers en al je geliefden. Normaal worden er op begrafenissen natuurlijk alleen maar mooie dingen gezegd, maar bij jou kon dat ook niet anders, er waren zo bar weinig vervelende trekjes aan je. Dat je familie, vrienden en collega’s je hoog hebben zitten, vind ik nog vrij normaal, maar jij hebt het zelfs voor elkaar gekregen om als vriend door je schoonfamilie gezien te worden!
Gedurende de dienst zag ik Sam de traantjes met een zakdoekje bij Sas uit haar ogen wegvegen, ik zag Nina met haar hoofd tegen Sas haar schouder leunen, ik zag je vader en moeder steun zoeken bij elkaar en ik zag een hele sterke broer met een sterke vrouw aan zijn zijde. Ook je schoonzus en zwager weken geen moment van Sas haar zijde en toen wist ik, dat deze hechte groep er voor elkaar zal zijn en er samen met o.a Maurice en Ronald voor zal zorgen, dat Sas en de kids het gaan redden en dat iedereen je tot in lengte der dagen zal blijven herinneren. Toen Rik aan het eind van de dienst aan Ronald, Maurice, Robin en mij vroeg om de kist de kerk uit te rijden, stortte ik in, wat een gebaar!
Het was een groot lint van verdrietige mensen, die je naar je laatste rustplaats brachten. Terwijl je familie al rond je graf stond, liepen wij pas bij de ingang van de begraafplaats, had je gedacht dat er zoveel mensen om je geven? In de naborrel, waar je natuurlijk graag bij had willen zijn, kwamen de anekdotes weer naar boven en is er op een waardige en juiste manier aan je gedacht.
Op de weg naar huis begon ik mezelf niet helemaal lekker te voelen en ben na het eten lekker onder de douche gesprongen. Ik knapte echter niet helemaal op en besloot even een half uurtje op bed te gaan liggen. Ik had het ontzettend benauwd en zweette me een ongeluk. Ik dacht meteen aan een, voor mij bekende, aanval van hyperventilatie. Maar toen het na drie uur nog niet minder werd, ben ik naar het ziekenhuis gegaan. Ik heb de gehele nacht op de hartbewaking mogen doorbrengen en allerlei testen mogen ondergaan. Gelukkig waren alle testen positief en mocht ik zondagmorgen weer naar huis, het zal de spanning wel geweest zijn, maar dat het schrikken was, lijkt me duidelijk.
Zo fucking bizar om na het wegbrengen van jou zelf te eindigen met een nachtje hartbewaking. Dit was toch niet een van je laatste geintjes om me te waarschuwen, dat ik toch vooral moet genieten van het leven? Ik neem aan, dat het niet je bedoeling was om onze laatste afspraak alsnog op een andere locatie door te laten gaan? Ook hier zul je ongetwijfeld weer om in een deuk gelegen hebben. Gedurende de nacht kwamen de vaak door jou gebruikte woorden steeds weer terug: ‘komt goed’
Ondanks, dat ik je elke dag zal herinneren, ga ik er nu wel een streep onder zetten. Het is mooi geweest, ik was zwaar onder de indruk van je afscheid en je gaat nu je plekje in me zoeken, waar je voor altijd blijft zitten.
One love
One life
When it’s one need
In the night
One love
We get to share it
Leaves you baby if you
Don’t care for it
Reactie plaatsen
Reacties